Een van mijn contacten uit de zorg vertelde me onlangs dat ze 'er door gezeten had'. Ik deed verder navraag en uiteindelijk vertelde ze me dat haar besef van ruimte en tijd af en toe volledig verdween. Ze wist dan niet waar ze was, waar ze mee bezig was, … Het gevolg was een nodige rustperiode om de dingen terug op een rijtje te krijgen. Ze vroeg zich af hoe het zo ver is kunnen komen en was verbaasd dat ze het niet had voelen aankomen.
Wie begaan is met zijn job, wil zo graag dat het allemaal lukt en op zijn pootjes komt. Nog even door werken en dan is dat ook weer klaar. Vanavond bekijk ik dat nog wel. Een telefoontje in het weekend. Daar hebben ze me even echt nodig. Druppelsgewijs neem je meer en meer hooi op je vork. Tot het te veel is en dan breekt de hooivork zonder veel waarschuwing.
Vele mensen in de zorg lopen een groot risico op deze problemen. Daarom werd er een werkgroep opgericht. Fit4Care gaat op een creatieve manier op zoek naar de oorzaak van deze situatie, de gevolgen van deze situatie en vooral een andere manier om zorg te organiseren zonder opbrandverschijnselen. De oorzaak is niet moeilijk te vinden met krimpende budgetten en een vergrijzende samenleving. De gevolgen zijn ook duidelijk: uitval van een collega legt de last op de overblijvers nog hoger. Maar meer dan naar de oorzaak en de gevolgen te kijken willen ze op een creatieve manier op zoek gaan naar een antwoord om enerzijds zorg te kunnen blijven leveren en anderzijds zorg voor de eigen gezondheid ook ernstig te nemen.
De eerste samenkomsten waren boeiend en verhelderend. Ook naar je eigen situatie. Want ook hier zeggen velen: “Mij overkomt dat niet!” Het zijn juist mensen met deze overtuiging die erg kwetsbaar zijn. Ik kijk uit naar de verdere ontwikkelingen om lang te kunnen genieten van een aangenaam brandend vuur. Liever een blijvende warme gloed dan grote steekvlam.

Comments