De ziel is zuiver maar blijkt een hulpeloze vriend te zijn die voelen kan, maar niet begrijpen kan.
De man uit Nazareth plaatste een kind in het midden en zei: 'Kijk aandachtig en begrijp hoe het paradijs er kan uitzien'. Goed gezien, want een jong kind is een perfecte illustratie om de onschuld van onze ziel aan te duiden. Een kinderziel is zuiver. Het is door het opgroeien dat we die stilaan bedekken met laagjes ontzetting.
Daarom horen we wel eens: 'Laat ons terugkeren naar de ziel!'. We willen hiermee terugkeren naar de wereld van het innerlijke kind en de zuivere intuïtie. Voor sommigen betekent dit dat we het denken ondergeschikt moeten maken aan het voelen.
Ik herinner mij een dame die me berispte: 'We moeten leren voelen, meer niet!', en die vervolgens van het ene in het andere conflict belandde. Wie uitsluitend voelt, mist de rede en de redelijkheid.
Mijn punt is dat de weg naar de ziel wordt afgelegd door onze denkgeest. Om de ziel opnieuw te vergelijken met het jonge kind: Ook al zijn jonge kinderen onschuldig en zuiver, toch blijft de zorg om hen moederlijk te beschermen en ze vaderlijk te informeren om te voorkomen dat zij in de vele valkuilen van de onvoorspelbare wereld terecht komen. Pas wanneer hun eigen denkgeest voldoende is ontwikkeld, kunnen ze op eigen benen staan.
De ziel is zuiver, maar blijkt een hulpeloze vriend te zijn die voelen kan, maar niet begrijpen kan. Die communiceert door emoties en gevoelens. Wanneer onze ziel van streek is door onrecht of verdriet, dan is het de taak van onze denkgeest, om de ziel bij te praten dat die gevoelens van verdriet en boosheid terecht zijn, maar dat het niet nodig is dat deze zo sterk oplopen dat we daardoor niet meer kunnen functioneren.
De ziel is ons innerlijke kind dat in geval van sterke emoties een mentor nodig heeft voor geruststelling. Die mentor is onze denkgeest die - in het beste geval - goed is geïnformeerd en dus perspectief kan bieden.
De mens is ziel en geest. Verwaarloos de ziel niet. Beluister die en neem die bij de hand. Verwaarloos ook je denkgeest niet. Verzamel positieve en constructieve inzichten waarmee je op de duur ziel en geest samen kan beleven. Daar wacht ons de evenwichtige mens.
In onze Westerse wereld is die denkgeest prominent in alles aanwezig. Vaak té aanwezig. Hij domineert de gehele gedrag van de mens. Het is voor ons de uitdaging om het voelen van onze ziel opnieuw de primaire aandacht te geven die zij verdient. Vanuit het voelen, spreken we dan onze denkgeest aan om op een redelijke wijze gehoor te geven aan dit gevoel. Dat is voor de meeste mensen een grote ommekeer. De logica ten dienst van de intuïtie! Het vraagt veel 'durf' of moed om deze benadering te beoefenen, maar het levert je een warme wereld op waar verbinding met jezelf, met de anderen, met het alles centraal staat.