Plots valt het je op dat je kind dat gisteren nog zo dartel en vrolijk door het leven huppelde, een beetje tot stilstand is gekomen. Het lukt je kind niet meer om vlot in slaap te geraken, bijvoorbeeld. Er lijkt wat angst naar binnen geslopen. Wat is er gebeurd?
Waarschijnlijk hebben de meeste ouders het meegemaakt, maar niet allen zullen het hebben opgemerkt, omdat het beter voelt om het zo goed mogelijk te negeren. Plots valt het je op dat je kind dat gisteren nog zo dartel en vrolijk door het leven huppelde, een beetje tot stilstand is gekomen. Het lukt je kind niet meer om vlot in slaap te geraken, bijvoorbeeld. Er lijkt wat angst naar binnen geslopen. Je merkt dat je kind meer en meer in gedachten is verzonken en een aartsmoeilijke puzzel lijkt te moeten leggen. Je merkt het vooral aan de stilte, want de meeste kinderen zullen de vragen niet luidop stellen; ze doen dat helemaal diep van binnen waar niemand meekijkt. En als je hen vraagt wat er scheelt, zijn zij jammer genoeg niet in staat om het je te vertellen. Je kan ze enkel eens goed vastpakken en woordeloos sympathiseren met die ongekende strijd die - dat herinner je je nu plots weer - die je vroeger zelf ooit hebt moeten strijden.
Wat hebben ze gezien? Wat heeft men het verteld? Misschien kregen ze shockerende beelden te zien als deel van het leerplan van de school. Misschien kregen ze te horen hoe moeilijk het leven wel is van dat klasgenootje dat daarom de komende tijd niet naar school zal komen. Of - dichter bij huis - misschien hebben ze gemerkt hoe moeilijk thuis de relatie ligt tussen mama en papa of tussen de ouders en de andere broer of zus. Ze werden wakker in een wereld die veel lelijker is dan die van hun geliefde kinderboekjes. Het zal niet lang meer duren vooraleer zij zullen overschakelen naar het lezen van horrorverhalen.
Dit is het moment waarop het bewuste kind doorstoot naar de volgende fase, namelijk die van zelfbewustzijn.
Rond de leeftijd van 7 en 8 jaar oud ontstaat er stilaan wat spanning tussen ons spontaan goede instinctieve aanvoelen en onze verkennende vrije denkgeest. Het kind wordt voldoende bewust om zelf zaken te gaan plannen en krijgt een gevoel van controle over het leven. Het is aanbeland in de experimentele fase waardoor het al snel zal merken dat sommige experimenten ons in moeilijkheden kunnen brengen. Want wie vrij denkt, zal experimenteren en daar enkel mee stoppen wanneer er innerlijke kritiek volgt of een berisping van vader, moeder of leerkracht. Het leven werd net een heel stuk minder voorspelbaar, want het spelen met de krachtige vrije wil is duidelijk niet zonder risico.
Dit is een nieuwe en pijnlijke ervaring. Het onschuldig gebruik maken van je nieuwsgierigheid kan worden afgestraft!
Frustraties beginnen zich stilaan op te stapelen. Hier sluipt de ontzetting binnen in de opgroeiende mens.
Het is niet verwonderlijk dat hierdoor het kind vanaf dat ogenblik op zoek gaat naar schouderklopjes en positieve bevestiging. Hier ontwikkelt zich de eerste vorm van egocentrisme. Je denkende zelf - je ego - geeft plots toe aan de verleiding om zich egocentrisch op te stellen. Je wil jezelf immers verdedigen en aantonen dat je goed bent en niet slecht. En dat klopt! Want aan de slag gaan met je vrije denkgeest kan toch niet fout zijn. Deze poging om je leven in handen te nemen is noodzakelijk! Het maakt de vrijheid van de mens uit.
Maar vrijheid is geen lachertje. De tijd van het onbekommerd en spontaan volgen van je goede gerichtheid lijkt nu voorbij. Vanaf nu is strategie van denken en handelen vereist. Je bent een bewust wezen geworden! Bovenop je handelen zit nu een steeds dikkere laag ‘denken’ of een innerlijke voortdurende dialoog. Je houdt er vanaf die eerste teleurstelling mee rekening dat je van buitenaf bekeken wordt en mogelijk in de fout kan gaan. Het hanteren van de krachtige vrije wil, is er een met een prijskaartje. Het gaat vergezeld met een gevoel van ontzetting. Je bent erdoor van streek. Het is niets minder dan de allereerste confrontatie van het jonge kind met het onrecht van de menselijke conditie.
-- geïnspireerd door hoofdstuk 8:6 uit Freedom
Comments