Tijdens een uitzending op Canvas over het ontstaan van het universum, kreeg ik plots een bijzonder gevoel van verbondenheid met alles. Alles is ontstaan uit die oude oerknal waarbij alles vanuit een uitbarsting van energetisch bewustzijn uit elkaar explodeerde. Alles wat eerst bij elkaar zat werd uit elkaar geschoten door de aanwezige innerlijke krachten. De brokken vlogen vol energie door de lege ruimte. En vanuit die brokken ontstonden sterrenstelsels, zonnestelsels met zonnen, planeten en manen. Een van die planeten van onze eigen Aarde. Op deze Aarde zijn er 94 basis bouwstenen waaruit alles wat hier is opgebouwd is.
Sommige van deze eencelligen verbinden zich in meercellige levensvormen. En vanaf dan is het integratieproces vertrokken. We zien dan in de honderden duizenden jaren die volgen steeds complexere, meer geïntegreerde levensvormen ontstaan.
Prachtig hoe deze initiële verbondenheid na zijn explosie opnieuw tot verbinding komt. Integratie uit zich dan in het ontstaan van bacteriën en andere kleinen levensvormen. Uiteindelijk, ontstonden de seksueel voortplantende organismen. Hierbij werd het genetisch overdragen van jouw eigenheid de belangrijkste taak van het organisme. Eerst in planten, vervolgens in allerlei diersoorten. En bij iedere stap werd de integratie naar een groter geheel het doel. Omwille van de strijd van deze voortplantingsbehoefte werd verdere integratie bij het ontstaan van zoogdieren niet meer mogelijk. De integratiebehoefte van de natuur liep hier vast …
Maar dan verzon de natuur opnieuw een schitterende mogelijkheid: door langer onvoorwaardelijke moederlijke liefde aan de jongen te geven, gingen deze jongen dit als de normale leefwijze overnemen. Onvoorwaardelijke Liefde werd de norm. Deze liefde brengt ons verder in ons integratieproces. We kunnen nu kiezen om ons verbonden te voelen, met alles in en om ons heen. Dit bracht rust in de samenleving en in die rust ontstond er een nieuw aspect van het leven: de bewuste geest ontsproot uit de mogelijkheid tot het associëren van feiten en het ‘denken’ was geboren.
Door het ‘denken’ kunnen we bewuster kiezen voor integratie. We kunnen nu de volgende stap zetten naar een geïntegreerde wereld: kiezen om zorg te dragen voor elkaar en voor de planeet. Waar zal deze integratie behoefte ons nu nog naar toe brengen? Het blijft een spannend, boeiend avontuur om deze integratie zo veel mogelijk in je leven vorm te geven. En je zal merken: hoe meer je geeft (om te integreren), hoe blijer je daarvan wordt. Want daar ligt onze bestemming. Verbind jij je vanaf vandaag ook bewuster met alles en iedereen?
Comments